Borges ve Nihal'e cevap

Eger yeniden baslayabilseydim yasama,

Ikincisinde nevrotik olmazdım

Böylece varlığımın tadını çıkarmak yerine “evren nasıl oluştu, ben nasıl oluştım?” diye onu sorgulamazdım.

Ve gece kuşları bile sus pus olduğunda

“Zaman sadece dünyanın güneşin çevresinde dönmesidir,” diye kendimi avutmakla uğraşmaz, sadece sırt üstü yatardım.

Neseli olurdum, ilkinde olmadigim kadar.

Çok az seyden korkardım.

Yokoluş fikri sorun olmazdi aslinda,
Daha çok varolduğuma odaklanırdım,

Ve daha fazla seyahat ederdim elbet,

Hem de bu kez aklımda yolda belde ölmek kalmak korkusu olmadan.

Daha çok kahkaha atardım, daha temiz kahkalar

Ki o kahkahaların ardında olmazdı bir gün öleceğimizin gölgesi,

Daha çok adanırdım içinde olduğum zamana

Daha hafif gelirdi kulağıma tik taklar

Buzdolabım yazdan ayıkladığım bezelyelerle dolu
Sadece bunun sayesinde bile belli içimdek gelecek korkusu

Yasamin her anini gerçek ve verimli kilan insanlardan miyim bilemiyorum ben.

Yeniden baslayabilseydim eger,

Yanliz mutlu anlarim olurdu.

Farkinda misiniz bilmem, Yasam budur zaten:

Anlar, sadece anlar, sizde ani yasayin.

Her yere ihtiyacım olabilecek her türlü malzemeyi akıl etmeye çalışarak gidenlerdenim ben.

Yeniden baslayabilseydim ilkbaharda pabuçlarimi firlatir atardim.

Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çiplak ayaklarla

Böbreklerimi ve yumurtalıklarımı düşünmeden.

Bilinmeyen yollar kesfeder, güzelin tadina varir,

Çocuğumla daha çok oynardim, bir sansim olsaydi, eger.

Ama iste 40'ındayım ve ve biliyorum...

Hayatımın içine ediyorum…