Hep böyle olur

hep böyle olur

…

kendini çok yalnız, çok ıssız hissettiğin,

yazdıklarında değer, yaşadıklarında anlam

bulmakta güçlük çektiğin böyle anlarda

başını göğsüne yaslayıp

ağlayabileceğin

bir dostun çıkıp gelmesini beklersin

ve elini omzuna koyup,

gözlerinin içine, uçurumun dibine bakmasını

bakmasını…

Ve beklediğin olur,

Tanrının eli,

sonsuz sayıdaki domino taşlarından birine dokunuverir

ve varlık dalga dalga

ruhun vadilerinden,

yeniden akmaya başlar

oysa başlayan bir şey yoktur,

sadece, zamanı başlatan Söz

yola çıkarken,

Söz’ün ayak ucunu öpen

o domino dalgasının dudağı

belki milyonlarca yıl sonra

senin kalbinin dudağına

yeni varıvermiştir…

 Cahit Koytak