Bu blog, yazarlarının (hiç yazamayan yazarı dahil) depresyonda olmasından dolayı geçici olarak kapalıdır yazacaktım.
Sonra depresyon üzerine bir kaç kelime edeyim dedim.Depresyon bütün sorumluluk ve zorunlulukların insanın gözüne sırtında yüz kilo ağırlıkla dağa tırmanmak gibi göründüğü bir dönemdir.
Ben böyle zamanlarda kedi olmak isterim.Yani sahipli ,bakılan bir kedi.Yemeğim önüme konsun, bulaşığım kaldırılsın, temizliğim ve bakımım yapılsın, tuvaletim her gün temizlensin.
Sahibimin dizine yattığımda beni şevkatle okşasın.Kalan zamanlarda kafama göre takılayım, kimsenin benden bir beklentisi olmasın, kimse hesap sormasın, hiçbir zorunluluğum ve sorumluluğum olmasın...
Buradan bu yazıyı okuyacak ve kedi delisi olan dostlarıma sesleniyorum;
Kediniz olayım!
Yemek seçmem ne verseniz yerim, gürültü ve huysuzluk yapmam, tüy işini kendim hallederim,dökülen saçlarımı da toplarım, azgınlık yapmayacağım için kısırlaştırmanız da gerekmez, tüm aşılarım tamamdır, hatta bana komik bir isim bile takabilirsiniz...
Yeterki bana karşılıksız, beklentisiz bakın, beni sevin, dizinize başımı koyduğumda okşayın, uyuduğumda üzerimi örtün...